Κυριακή 5 Μαΐου 2019

ΥΠΕΡΟΧΕΣ ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ ΖΩΗΣ


     Πολύ ποιοτική κι εξατομικευμένη η σημερινή Προπόνηση Παραδοσιακής Τοξοβολίας την οποία ακολούθησε πρόβα του Ιππικού Θεάτρου.


     Οι δύο Συνασκούμενοι στη σημερινή Γραμμή Βολής, δύο διαφορετικών επιπέδων ακολούθησαν δύο διαφορετικά ασκησιολόγια με μόνη σύνδεσή τους την Τοξοβολία εξ επαφής.


     Και το πρόγραμμα αυτό το οποίο εφαρμόσθηκε απροσχεδιάστως και για πρώτη φορά, κρίθηκε επιτοπίως απαραίτητο για την συζυγή πρόοδο των ιδίων των Συνασκουμένων


     Και μπορεί ο εντελώς αρχάριος Χρυσοβαλάντης να μην έχει ακόμη εμπειρία τοξεύσεων σε μεγάλες αποστάσεις αλλά ήταν εντυπωσιακή η επίδοσή του στην δυσκολότατη Τοξοβολία εξ επαφής, προοίμιο πολύ θετικό για την μετέπειτα τοξευτικήν εξέλιξή του!


     Αφ'  ετέρου ο Κωνσταντίνος έδειξε ότι ο ρυθμός που κυριαρχεί στην Φύση κυριαρχεί και στην Τοξοβολία (όπως και στην Ιππική...) και όταν τον "συλλάβουμε" το τοξευτικό αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά να είναι ικανοποιητικό! 


     Ακολούθησε η μετάβαση στην έδρα της Ομάδος μας όπου "ξεσκονίσαμε" επ΄ ολίγον το κείμενο του Μιχαήλ Μαρούλλου Ταρχανιώτη.


     Και ο ενθουσιασμός μας για το ανέβασμα αυτής της παραστάσεως κορυφώνεται κάθε φορά που αναλογιζόμαστε ότι ο χώρος ο οποίος αναμένει την παράστασή μας θυμίζει σχεδιάσματα από την "Architettura" του Sebastiano Serlio (1475-1554) που κατέγραψε την αρχιτεκτονική του αναγεννησιακού θεάτρου. 


     Εκείνον τον παραλληλόγραμμο χώρο ο οποίος, στην περίπτωσή μας, μπορεί να μην έχει ημικυκλική διάταξη των κερκίδων των θεατών, επηρεασμένη από την ρωμαϊκή cavea, αλλά διαθέτει την ίδιαν αυθεντικότητα εποχής κατά την οποία ανεπτύχθησαν θεατρικές σκηνές πολλών σχεδιάσεων.


     Και βγαίνοντας από τον χώρο της μελέτης μας, "ανταμώσαμε" και πάλι τις γνωστές "εικόνες" μιας κοινωνίας που βιώνει το δράμα της, μακράν των κανόνων του Βιτρουβίου και των καταγραφών του Sebastiano Serlio, ταλαιπωρημένη από την "κουλτούρα" της ασκήμιας, την υπερτροφική έπαρση κενών "εγώ" και την, εν γένει, νοσηρήν ανισορροπία που την κάνει να παραπαίει! 


     "Eικόνες" τραγικές μιας δημοκρατικότατης κοινωνίας η οποία πλασάρει τη νομιμοποίηση των παραισθήσεων ακόμη και στους ρυπαρούς τοίχους των ερειπίων της!


     Αλλά, αυτή ακριβώς είναι κι η ομορφιά της ζωής: Οι υπέροχες αντιθέσεις της εκείνων που ανελίσσονται κι εκείνων που καταρρέουν!


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.